پس در دلِ خود گفتم،
حتا بر من نيز خواهد شد،
همان که بر آن ابله رخ داد.
راهِ خود را بپوي، نانِ خود را بخور؛ با لذت
و بنوش باده ات را با دلي شاد،
که پيشاپيش کردارت پذيرفته است نزد خداوند.
بگذار ردايت هماره سپيد باشد،
و موهايت را بي روغن مگذار.
شادان بزي با همسرِ دلبندت
تمامي روزهاي زندگي بيهوده ات را :
چون اين سهمِ تو از زندگي است،
و در تلاشت براي تلاش، در زير خورشيد بزي.
به راهِ قلبت گام بردار،
و به نظرگاه ديدگانت؛
اما بدان، براي اين همه
خداوند تو را داوري خواهد کرد..