چهارشنبه، اردیبهشت ۱۸، ۱۳۸۱

دل ها، مسير خاطره اي از خيال خورشيد تا آغوش سبز زمين اند.
و زمين؛ باور دل ها.. تا خيالِ ديگر ستاره ها..
ما اما، خيال دل ها و زمين و خورشيد و ستارگانيم تا ابد..
باقي فقط خيال شقايقي داغدار در دستان نسيم است.
( از بلاگ ياس کبود )
ما يادِمان،
پر از هواي خيالي ستاره هاست
کز موج تنيده ي شب در کنارمان
بر عطسه هاي خيال باران رسيده ايم.
ما بال مان هنوز خيس از صداي تردد پرنده هاست..