سه‌شنبه، اسفند ۲۸، ۱۳۸۰

نوشته ي قبلي (پاييني) ، از خودم نبود!!
دوستي اين ها رُ تو mailش نوشته بود..
دوستي که هميشه ، دورادور هواي من رُ داشته..
هميشه در مهم ترين لحظه ، زندگي رُ بهِم يادآور شده..
کسي که «همه» بود.. براي من.. براي «هيچ»..
دوست دارم هزاران بار ازش تشکر کنم و
بگم: هنوز خيلي چيزها هست که بايد ياد بگيرم..
خيلي ممنون که يادم ميدي..
ارادتمند هميشگي شما: مهدي.