اي خداوند، اي قوت من، تو را دوست دارم!
خداوند، جان پناه من است. او صخره ي من است و مرا نجات مي بخشد.
خدايم صخره ي محکمي ست که به آن پناه مي برم. او همچون سپر
از من محافظت مي کند، به من پناه مي دهد و با قدرتش مرا مي رهاند.
( قسمتي از مزمور 18 / کتاب اول / مزامير حضرت داوود )
دلم نيومد همين جوري ، وبلاگ رُ به مدت 20 روز ترک کنم..
و باز هم به نوشتن پرداختم..
هيچي براي نوشتن ندارم.. مگر تشکر.. از همه.. از همه.. از همه..
اين آخرين بلاگ من در سال 1380 خواهد بود:
انسان به همان نسبت که مي تواند دوست داشته باشد ، وجود دارد.