شنبه، اردیبهشت ۲۸، ۱۳۸۱

يه دوست خوب پيدا کردم،
که هر از گاهي برام متن هاي قشنگ مي فرسته.
من هم از اين به بعد حرف هاش رُ تو وبلاگم مي نويسم؛
کاش مي دونستي؛
زندگي با همه ي وسعت خويش،
محفل ساده ي غم کردن نيست،
حاصلِ تن به قضا دادن و پژمردن نيست،
زندگي خوردن و خوابيدن نيست.
زندگي جنبش و جاري شدن است،
از تماشاگه آغاز حيات تا به جايي که خدا مي داند..
( آزاده ذاکرشهرک )