چهارشنبه، خرداد ۰۸، ۱۳۸۱

آآآآآآآآي گلِ سرخ و سفيدُم
کي ميايي؟
بنفشه برگِ بيدُم
کي ميايي؟
تو گفتي: گل درآيد من ميايم
واااي گلِ
عالم تموم شد، کي ميايي؟

جان مريم چشماتو وا کن!
منو صدا کن!
در اومد خورشيد، شد هوا سفيد،
وقتِ اون رسيد
که بريم به صحرا
واي نازنين مريم، واي نازنين مريم..

جان مريم چشماتو وا کن!
سري بالا کن!
بشيم روونه، بريم از خونه،
شونه به شونه، به يادِ اون روزها
واي نازنين مريم، واي نازنين مريم..

باز دوباره صبح شد، من هنوز بيدارم
کاش مي خوابيدم، تو رُ خواب مي ديدم
خوشه ي غم، توي دلم
زده جوونه، دونه به دونه
دل نمي دونه، چه کنه با اين غم
واي نازنين مريم، واي نازنين مريم..

بيا رسيد وقتِ درو..
مالِ مني از پيشم نرو..
بيا سرِ کارمون بريم..
درو کنيم گندم ها رُ..
نازنين مريم..
نازنين مريم..
مريم.. مريم..
واي نازنين مريم..