من که خودم اهلِ چايي نيستم.. اصلاً.. اما چون بعضي ها مصرف شون بالاست، اين مقاله رُ تايپ مي کنم:
تا حداقل معلوماتِ عمومي تون زياد بشه! اصلاً هيچ مي دونين مردم دنيا چه گونه چاي مي نوشند؟
انگلستان؛ مردم انگستان از بزرگترين مصرف کنندگانِ چاي در جهانند. براي دم کردنِ چاي در اين کشور معمولاً از قوري هاي نقره اي يا چيني استفاده مي شود. پس از اين که آب جوش آمد قوري را به وسيله ي آبي که جوش آمده گرم مي کنند و چاي را در قوري ريخته و به قدر کافي آب روي آن مي ريزند و 5 دقيقه صبر مي کنند تا دم بکِشد. معمولاً هنگام چاي از شير و نوعي کِرِم هم استفاده مي کنند. در بعضي از شهرهاي انگلستان چاي را با ليموي تازه مي نوشند..
هلند؛ مردم هلند پس از آن که چاي را در قوري ريختند، آن را زير سرپوشي قرار مي دهند تا خوب دم بکِشد. کافه هاي مخصوصي در سراسر اين کشور وجود دارد که کارشان فقط فروش چاي است. بد نيست بدونين هلندي ها عاشقِ نوعي چاي هستند که دانه هاي بسيار بسيار ريزي دارد..
امريکا؛ در امريکا چاي را با روش هاي مختلفي مي نوشند و علاقه ي خاصي به نوشيدنِ چاي با يخ دارند (همون Ice Teaي خودمون!). به اين معني که يک ليوان چاي را در يک ليوان پر از يخ مي ريزند و قطعه اي از ليموي تازه را نيز به آن اضافه مي کنند.. (باحال ترين Ice Teaيي که من خوردم مالِ يه کافي شاپ بود، طبقه ي بالاي پاساژ گاندي (تهران ، خ. گاندي) اسم مغازه ش يادم نيست.. ولي دکوراسيونش همه فرفورژه و مشکي با بالش هاي رنگي روش ـه.. ليوان هاش خيلي باحاله! اگه رفتين يادِ ما کنين)
کانادا؛ در کانادا چاي را در قوري هاي فلزي طلايي يا آبي رنگِ چيني دم مي کنند و هنگامِ خوردن معمولاً شير يا کِرِم به آن اضافه مي کنند.
روسيه؛ در روسيه چاي را به وسيله ي سماورهاي نقره اي، ورشويي، برنجي و هم چنين در قوري چيني تهيه مي کنند و آن را در استکان هاي بزرگ مي نوشند. بيشتر براي خوردنِ همراهِ چاي از مربا استفاده مي کنند و معمولاً در صبح چاي را با نان و پنير مي خورند..
چين؛ چيني ها هيچ وقت چاي را در قوري دم نمي کنند! بلکه پيش از اين که آب جوش بيايد چاي را در فنجان هاي بي دسته (همون نيم ليوان هاي خودمون!) ريخته، آب گرم روي آن مي ريزند و در آن را با نعلبکي مي پوشانند و وقتي دم کشيد، بدونِ شير و شکر مي نوشند. اگر کسي يکدفعه چاي را بنوشد، او را شخصي بي ادب مي دانند و قبل از نوشيدنِ چاي بايد مؤدبانه روي خود را برگردانَد و به طرف هر يک از حضّار تعارف کند و بعد خودش بنوشد. چاي سبز بيشترين مصرف را در چين دارد..
برمه؛ مردمِ برمه چاي را به صورتِ يک نوع ترشي مصرف مي کنند. در موقع جشن عروسي، عروس و داماد چاي را از يک فنجان مي نوشند و چاي خشک را در يک روغن مخصوص مي خوابانند..
ژاپن؛ در ژاپن چاي را مقدس مي دانند و هميشه از آن با احترام ياد مي کنند. «اوچا» يا «حضرتِ چاي» ! پيش از آن که خودشان چاي را بخورند، آن را به مردگان و نياکانِ خود تعارف مي کنند. تمامي اهالي ژاپن و در تمام روز و در هر فعاليتي چاي مي نوشند. چايي که بيشتر در ژاپن مصرف مي شود، چاي سبز و بيشتر بدونِ قند و شکر يا شير است. در ژاپن نيز قهوه خانه جزو ضرورياتِ زندگي اجتماعي مردم است..
هندوستان؛ در کشور هند که يکي از عمده ترين کشورهاي توليد کننده ي چاي است، (به غير از يکي دو شهر البته!) مردم چاي را با شير، آب و شکر يکجا مخلوط کرده و مي جوشانند. در ميانِ کارگرانِ مناطق چايکاري معمول است که چاي خالص را با نمک و فلفل مصرف کنند و عقيده دارند که چاي با نمک، بيشتر توليد انرژي مي کند. چايِ بدونِ هل در هنودوستان به ندرت مصرف مي شود. چون در اين کشور چاي بيشتر با شير مصرف مي شود و خواستارِ رنگ و کيفيت آن هستند، به عطر و طمع آن چندان توجهي ندارند..
کشورهاي هندوچين؛ در اين منطقه نوع تهيه ي چاي کم و بيش مانند چين است و به چاي معطر و پر رنگ علاقه ي خاصي دارند. هيچ وقت چاي شيرين نمي نوشند و افرادِ غير بومي که شکر در چاي مي ريزند را مسخره مي کنند..