از بس مي خواهي و "نيست"،
بزرگ مي شوي و مي شود همه چيز.
از بس که هي مي خواهي و نبوده.
که اگر "بود" ، بزرگ نمي شد،
خواهش تقسيم بر نيستي
مساوي ست با بي نهايت.
اين است راز بزرگ عاشق شدن.
شايد اگر "بود" از يک هم کمتر بود..
( از وبلاگ چيکه)
ياد حرف مريم حيدرزاده مي افتم که در مصاحبه اي [براي ماه]
گفته بود: اگه بالاي پشت بون مون بود،
سالي يک بار هم گردگيري ش نمي کرديم..