جمعه، خرداد ۲۴، ۱۳۸۱

آدما همشون يك جورايي تنها هستند
و هر كدومشون براي پر كردن اين تنهايي راهي بلدند.
كه بعضي از اين روشها و راهها براي بقيه قابل درك نيست
و يا نه كاملا مردود شده و اشتباهه...
يكي با دوست ، يكي با خانواده ، يكي با درس ، يكي با عشق ، يكي با كار، يكي با حرافي، يكي با اعتياد ، يكي با دروغ ، يكي با حسادت يا با تهمت زدن به بقيه ، يكي با ازدواج ، يكي با علافي(شايدم الافي!!) ، يكي با قضاوت ، يكي با پول ، يكي با زجر دادن خودش ، يكي با سكس ، يكي با مردم آزاري ، يكي با انزوا!! ، يكي با كار خلاف ، يكي با محبت ، يكي با فخر فروختن و خودنمايي ، يكي با انتظار ، يكي با غصه ، يكي با فكر به مرگ ، يكي با....
خب خيلي از يكيها هم تنهاييشونو با ايمان پر مي كنند ، البته اگه ديگه بشه اسم اين آدمها و خلوت زيباشونو تنهايي گذاشت.
×××××
يا اين رو يا اون رو ، كوچولو
يا خوب باش ،
تا برات بميرند
يا بد باش ،
تا كسي نخوادت
يا اين رو يا اون رو كوچولو!
( از بلاگِ ژيوار )